Producenci kukurydzy kochają Chavoxxa, gdyż: Chavoxx to bezpieczeństwo plonu zarówno ziarna, jak i kiszonki. Odmiana ta charakteryzuje się wczesnym kwitnieniem, dobrze zsynchronizowanym z wyrzucaniem wiechy. Dzięki temu okres pylenia przypada najczęściej przed okresem najwyższych temperatur, odbierających wilgoć glebie i roślinom. Chavoxx to bardzo szerokie okno siewu. Ze względu na wysoki wigor i tolerancję zimnych gleb, można go siać wcześnie, ale ze względu na krótki okres wegetacji, połączony z równomiernym dojrzewaniem nadaje się też do późniejszych – majowych zasiewów. Chavoxx to kolba typu flex, całkowicie zapylona i wypełniona ziarnem, praktycznie do końca wegetacji bez tendencji do rozchylania liści okrywowych. Ziarno typu flint. Ma ono lekko pomarańczowy kolor.
Dzięki odpowiedniej budowie kolby Inagua zawsze zajmowała wysokie miejsce we wszelkich badaniach dotyczących plonowania ziarna. Zawdzięcza to właściwej strukturze kolby – cienkiej osadce i ziarnie średniej wielkości, ale o wysokiej masie. W 2012 roku średnia z 5 lokalizacji przez nas obserwowanych wyniosła 14,47 t suchego ziarna. Kolejnym atrakcyjnym kierunkiem wykorzystania Inaguy jest produkcja biogazu. Odmiana ta spełnia najważniejsze wymogi stawiane przez biogazownie. Produkuje bardzo wysoki plon masy zielonej, o dużym udziale ziarna i skrobi – co ma wymierne przełożenie na produkcję metanu. Właściwe FAO oraz mocny „stay green” pozwalają zalecać ją do uprawy w tym kierunku na terenie całej Polski. Podczas zbioru bardzo dobrze się omłaca, dzięki czemu straty ziarna są niższe. Dzięki spłaszczonej budowie ziarniaka oraz jego średniej wielkości dobrze oddaje wodę podczas suszenia. Inagua lubi obsadę niższą od średniej i w zależności od jakości gleby, na której uprawiamy kukurydzę kształtuje się ona na poziomie 80-82 tysiące roślin/ha na glebach średnich i mocniejszych, a na glebach słabszych 75-78 tysięcy roślin/ha. Stanowi jedną z najlepszych odmian na kiszonkę. Wysokie, bogato ulistnione rośliny gwarantują potężny plon ogólny zielonki, o wysokim stopniu zdrowotności. Inagua odznacza się ponadto wysokim udziałem kolb (powyżej 45 %) oraz ziarna w plonie ogólnym, co zwiększa koncentrację energii. Wyniki badań strawności „in vitro” dowodzą, że masa kiszonkowa Inaguy, po zalaniu jej sokiem ze żwacza, jest dobrze trawiona, gdyż, rozpadowi ulega ponad 70 % próbki. Przy wysokim udziale skrobi do jelita cienkiego trafi stosunkowo duża jej porcja, a rozpad enzymatyczny w jelicie poprawi bilans energetyczny całego procesu trawienia i produkcji mleka.
Ziarno w nowym typie – „Quick Dry” – kształtem zbliżonym do flint, jednak w budowie z dominacją bielma mączystego, co widać na zdjęciu rentgenowskim. Dzięki temu uzyskujemy bardzo dobre oddawanie wody i szybkie dosychanie ziarna zarówno na polu, jak i w procesie suszenia. Palazzo to wysoka zawartość skrobi 71 %, a specyficzna budowa ziarniaka, dodatkowo przyczynia się do zwiększenia wydajności w procesach gorzelniczych, przy produkcji bioenanolu. Kolba typ fix, zaziarniona do końca, długa, o dużym udziale ziarna -80-82 % i cienkim rdzeniu. Rozluźnione pod koniec procesu dojrzewania liście okrywowe sprzyjają dobremu oddawaniu wody z ziarna. Rośliny wysokie, ok. 270 cm, o niskim nasileniu cechy „stay green”, czyli szybko dosychające. Pokrój Palazzo powoduje, że może być polecana na wysokoenergetyczną kiszonkę, gdyż wysokość roślin i silne ulistnienie dają w efekcie dużą produktywność masy do zakiszania, o wysokim udziale wysokoskrobiowego ziarna. Jednak w porównaniu z odmianami o silnym „stay green” – Inagua – termin zbioru na kiszonkę jest mniej elastyczny. Palazzo dobrze radzi sobie na przeciętnych siedliskach, ale do bicia rekordów plonowania na ziarno powinna być wysiana w warunkach lepszych. Warto podkreślić jej dobrą odporność na wiosenne chłody, co pozwala na wcześnie rozpoczęcie siewów.
Pravor jest gęsto ulistniony, a same liście w typie wzniesionym są dobrym motorem napędzającym produktywność roślin. Powoduje to wysoki plon masy zielonej na kiszonkę, a większa wczesność i średnie nasilenie cechy „stay green”, warunkujące niższą wilgotność przy zbiorze dają również wysoki plon w przeliczeniu na suchą masę Warto wspomnieć, że duże kolby, o dobrej strukturze – cieńsza osadka, cięższe ziarno – ok. 310 g – powodują dobry uzysk ziarna z hektara. Co za tym idzie – podwyższony udział kolb w zakiszanej masie poprawia parametry kiszonki i podnosi jej energetyczność, co przekłada się na wydajność mleczną skarmianych krów. Pravor to odmiana o dużym wigorze i szybkim początkowym wzroście siewek. Powoduje to, że jest bardzo tolerancyjny na wiosenne wschody i nadaje się do wcześniejszego siewu oraz na chłodniejsze gleby. Kolba typu flex, mocniejszy system korzeniowy oraz fakt, że jest to mieszaniec trójliniowy generują dobrą adaptację Pravora do słabszych stanowisk. Nadaje się on również na gleby ciężkie i zlewne. Rośliny dość wysokie – 260 cm, charakteryzują się nisko osadzoną kolbą – na poziomie ok. 110 cm. Dzięki niżej położonemu środkowi ciężkości oraz grubszej łodydze Pravor ma dobrą odporność na wylęganie. Warto podkreślić dużą odporność Pravora na choroby fuzaryjne oraz omacnicę – daje to w efekcie kukurydzę, nadającą się do uprawy na polach po kukurydzy – w monokulturze. Jest on też dość odporny na głownię.
O energetyczności tej kukurydzy decyduje duży udzial kolb w zakiszanej masie, wysoka zawartości skrobi w ziarnie – ok. 68 %, a także bardzo dobra strawność. Jest to mieszaniec trójliniowy, który posiadając wysokie zdolności adaptacyjne, dobrze sprawdza się na wszystkich typach gleb. Oczywiście na lepszych odpowiada lepszym plonem, ale ważna jest jego przydatność i wysoka efektywność w uprawie na słabszych stanowiskach. Charakteryzuje się również dużą stabilnością i wiernością plonowania w rożnych warunkach klimatycznych. Prosil dobrze sprawdza się na chłodnych glebach. Posiada dobry wczesny wigor siewek oraz niezłą odporność na wiosenne chłody. Warto również podkreślić wyższą odporność tej odmiany na okresowe niedobory wody. Osiąga również dobre wyniki w plonowaniu na ziarno. Zawdzięcza to długiej (34 ziarna/rząd) i bogato zaziarnionej kolbie, a także wysokiej masie tysiąca nasion – około 320 g. Ziarno typu pośredniego flint/dent, zbliżone do dent. Kolba zawieszona średnio wysoko (110 cm), ściśle przylegająca do łodygi, co daje tej odmianie dużą odporność na wylęganie. Kolejną zaletą Prosila jest wysoka odporność na choroby fuzaryjne, a także niska podatność na porażenie głownią.
W rejonie Polski centralnej i południowej może być z powodzeniem uprawiany na ziarno. W badaniach rozpoznawczych Coboru 2011 uzyskał wynik 109 % wzorca (14,4 t/ha) w grupie średnio późnej, a w doświadczeniach Dalgety w 2012 (5 lokalizacji) jego plon na ziarno wyniósł średnio 14,15 t/ha. Dużą wydajność Sixxtusa zapewnia zwiększona odporność na niedobory wody w okresie pylenia. Jednym z krytycznych okresów w uprawie kukurydzy jest moment wiechowania i zapylania. Jeżeli w tym momencie kukurydzy brakuje wody, roślina jest słabo uwodniona to bardzo często dochodzi do opóźnienia terminu znamionowania w stosunku do wiechowania 1 pylenia lub redukcji liczby znamion, gdyż w 90 % składają się one z wody. W obu przypadkach dojdzie do zmniejszenia liczby zapylonych zarodków i kolba kukurydzy będzie nierównomiernie zaziarniona. Na mechanizm obronny Sixxtusa składa się gruba kutykula (nabłonek) rośliny, która w uszczelniając ściany komórkowe liści (szczególnie górnej warstwy epidermy) powoduje ograniczenie utraty wody. Kolejnym elementem jest szybka praca aparatów szparkowych, które błyskawicznie reagują na wzrost temperatury, zamykając się i dzięki temu ograniczając oddawanie wody. W przypadku roślin światłolubnych transpiracja szparkowa stanowi do 90 % transpiracji ogólnej. Ze względu na wysoki wigor początkowy siewek i dużą odporność na niższe temperatury we wczesnym okresie rozwoju Sixxtus może być polecany do siewów bardzo wczesnych, a także na tzw. ciężkie, zimne gleby. Sixxtus to ogromne rośliny, o potężnym, gęstym ulistnieniu, przekraczające wysokość 3 metrów. Równocześnie kolba znajdująca się poniżej połowy wysokości łodygi, wpływa na obniżenie środka ciężkości i większą jej stabilność. Zaletę w tym względzie stanowi również ogromna liczba korzeni przybyszowych i potężny system korzeniowy.